Ebeveynlerin Çocukluk Yaşantılarının Çocukları ile İlişkisine Etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada ebeveynlerin çocukluk yaşantılarının çocukları ile ilişkisine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Konya il merkezinde 0-18 yaş aralığında çocuğu olan 357 anne oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Ebeveynleştirilmiş Çocuk Ölçeği – Yetişkin Formu, Ebeveyn-Çocuk İlişkisi Ölçeği ve Genel Bilgi Formu kullanılmıştır. Bulgular: Çalışma sonucunda elde edilen bulgulara göre çocuğun yaş aralığı ve çocuk sayısının olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi ve olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile; ebeveynlerin sosyo-ekonomik durumlarının olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi ile; annenin yaşının olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile; annenin eğitim durumunun olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile; annenin kardeş sayısının çocukluk yaşantısı, olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi, genel ebeveynleştirme ve kardeş odaklı ebeveynleştirme ile annenin iş durumunun olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile arasında anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır. Sonuç: Elde edilen sonuçlara göre ebeveynlerin çocukluk dönemindeki yaşantıları kendi çocukları ile ilişkisini diğer değişkenler ile (eğitim düzeyi, kardeş sayısı vb.) etkileyebilmektedir. Sağlıklı bir çocukluk geçirmenin sağlıklı bir çocuk yetiştirme ile önemli ilişkisi nedeniyle ebeveynlere yönelik eğitimlerin, seminerlerin, farkındalık çalışmalarının kurumlar veya bireysel araştırmacılar tarafından yapılması önerilmektedir.