Aile İçi İletişimin Çocuk Üzerindeki Etkileri

Abstract

İletişim her tür canlı ve cansızın isteyerek ya da istemeden içinde bulunduğu bir olgudur. Bireyler, iletişim sayesinde birbirlerine duygu ve düşüncelerini aktarabilirler. Sağlıklı bir iletişim kurulmasında, çocukla aile arasında anlaşılır bir iletişim sağlanmasında öncelikle anne ve babanın doğru bir örnek teşkil etmesi gerekir. Aile bireyleri birbirine empati duymalı, daha anlayışlı davranmalı, özgür alanlarına saygı duymalı, sosyalleşebilecekleri ortam yaratmaları, baskıcı, zorlayıcı, tehdit edici, küçümseyici davranışlardan uzak durmalı, etkili bir şekilde dinleme ve anlama halinde olmalıdırlar. Araştırmada anne, baba ve çocuk arasında birbirlerine karşı empati duyarak, dürüst bir şekilde sergilenmesi sonucunda kuvvetli bir aile içi iletişim sağlanır. Bu çalışma ile olumlu ve olumsuz iletişimleri bulunan aile bireylerinin ilişki durumları incelenecektir. Bu araştırmanın evrenini Konya ilinde yaşayan anne ve babalar oluşturmuştur. Örneklemi ise 48-72 ay arası çocukları bulunan 405 anne ve babalardan oluşmaktadır. Çalışmanın verileri, Demografik Bilgi Formu, Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı (ABÇİDA) ile toplanmıştır. Bu araştırmada çocukların anne-baba-çocuk iletişimini değerlendirme aracı boyutları arasındaki ilişki değerlendirildiğinde, aile içi iletişim becerileri ile çocukların iletişim becerileri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu sonucu elde edilmiştir. Aile içi iletişim, sözsüz iletişim, konuşma, karşındaki tarafından dinlenme, mesaj ve empati perspektifleri üzerinden incelenmiştir. Böylelikle aile içi iletişimi geliştirmek, problemleri ortadan kaldırmak ve bireysel sorunları çözmeye çalışmak hem ebeveynlerin hem de çocukların topluma kazanımı için değerlendirilmiştir.