Sağlık Çalışanlarında Covid-19 Fobisi Düzeyinin Belirlenmesi

Abstract

Amaç: COVID-19 pandemi süreci dünyanın her yerinde hastalığa yakalanma korkusunun yaşanmasına neden olmuştur. Sağlık çalışanları, ölüme ya da ağır semptomlara neden olan bu hastalıkla mücadele etmek zorunda kalmışlardır. Bu süreçte hastalığın ilk dönemleri ile günümüz koşullarında sağlık çalışanlarının fobi düzeyleri arasındaki fark ve yaşam koşullarına göre fobi düzeyi değerlendirilmek istenmiştir. Bu araştırmada amaç, COVID-19 pandemisi sürecinde ön cephelerde yer almak zorunda kalan sağlık çalışanlarında COVID-19 fobisi düzeyini belirlemektir. Yöntem: Araştırma Malatya ilinde görev yapan sağlık çalışanlarıyla yürütülmüş. Veri toplama aracı olarak sosyo-demografik özellikler formu ve Koronavirüs 19 Fobisi (CP19-S) Ölçeği kullanılmıştır. Anketler sosyal medya aracılığıyla online paylaşılmıştır. Mart ve aralık aylarında kartopu örnekleme yöntemiyle araştırmaya katılmayı kabul eden 467 sağlık çalışanının katılımıyla araştırma tamamlanmıştır. Bulgular: Pandeminin yayılmaya başladığı ilk dönemler ve aralık ayında sağlık çalışanlarının COVID-19 fobisi arasında belirgin bir fark görülmemiştir. Ancak çalışanların toplam ölçek puanlarından 55.30±14.64 ortalaması ile kadınların, 55.51±14.11 ortalaması ile üniversite mezunlarının, 57.84±15.05 ortalaması ile ailesinde yaşlı bireyler olanların COVID-19 fobi düzeylerinin önemli düzeyde yüksek olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Araştırmanın sonucunda sağlık çalışanlarının COVID-19 fobi düzeylerinin cinsiyet, eğitim düzeyi, aile üyelerinde yaşlı birey bulunması gibi durumlardan etkilendiği görülmüştür. Bu durumda pandemi sürecinde, hastaların bakımın kalitesini etkileyeceğinden sağlık çalışanlarının iş alanlarının fobi düzeyine göre belirlenmesi, salgın dönemlerinde çalışanların ruhsal sağlıklarının da değerlendirilerek meslek hastalıkları kapsamına alınması önerilir.