Evinden Uzakta Yaşayan 18-25 Yaş Arası Üniversite Öğrencilerinde Motivasyonel Görüşme Tekniğinin Yalnızlık Düzeyleri Üzerine Etkisi: Randomize Kontrollü Çalışma

Abstract

Bu araştırma, evinden uzakta yaşayan 18-25 yaş arası üniversite öğrencilerinde “Motivasyonel Görüşme Tekniği”nin yalnızlık üzerine etkisini değerlendirmek amacıyla ön test-son test randomize kontrollü araştırma olarak yapıldı. Araştırmanın evrenini KTO Karatay Üniversitesi’nde evinden uzakta öğrenim gören üniversite öğrenciler oluşturmuş olup, 21 Eylül 2021-01 Mayıs 2022 tarihleri arasında dahil edilme kriterlerine uyan 31 deney 31 kontrol olmak üzere toplam 62 öğrenci araştırmanın örneklemini oluşturdu. Verilerin toplanmasında “Kişisel Bilgi Formu”, “Yetişkinler İçin Sosyal ve Duygusal Yalnızlık Ölçeği (SELSA-S)” ve “UCLA Yalnızlık Ölçeği Kısa Formu (ULS-8)” kullanıldı. Araştırmanın yapılabilmesi için etik kurul, kurum ve ölçek kullanım izinleri ve öğrencilerden onam alındı. Deney grubunda Motivasyonel Görüşme Tekniği ile yalnızlığa yönelik dört görüşme (iki haftalık süre ile her bir oturum 30 dakika süreli) gerçekleştirildi. Kontrol grubunda herhangi bir girişimde bulunulmadı. Motivasyonel görüşme tekniği girişimi uygulanan deney grubunun son testi, kontrol grubu son testine göre gruplar arası değerlendirilmesinde SELSA-S ölçeği toplam puanı (p<0,001), SELSA-S ölçeği sosyal alt boyut puanının (p<0,05) SELSA-S duygusal alt boyut puanının (p<0,001) ve duygusal romantik alt boyut puanının (p<0,001) anlamlı olarak daha düşük olduğu belirlendi. SELSA-S ölçeği duygusal aile alt boyut puanında (p>0,05) ve ULS-8 ölçeğinde deney grubu ile kontrol grubu arasında anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0,05). Deney grubunda SELSA-S Ölçeği sosyal, duygusal-aile ve romantik alt boyutları ve toplam puanı ile ULS-8 ölçeği son test puanlarında ön test puanlarına göre anlamlı olarak azalma saptandı (p<0.001; p<0,002). Bu sonuçlar doğrultusunda gençlerde yalnızlığın azaltılmasında Motivasyonel Görüşme Tekniğinin etkili olduğu ve Motivasyonel Görüşme Tekniğinin yalnızlık üzerine etkisini değerlendiren daha uzun süreli takiplerin olduğu çalışmalar yapılması önerilir.