Türk Hukukunda Aile Arabuluculuğu

Abstract

Uyuşmazlık, insanoğlu var olduğu sürece kaçınılmaz bir durumdur ve bizler toplumsal yaşam içerisinde farklı alanlarda yaşadığımız anlaşamama halinde hukuki çözüm yollarına başvururuz. Yargı organlarının bu görevi üstlenmesinin yanı sıra uyuşmazlıkların çözümü için seçimlik nitelikteki alternatif çözüm yolları da mevcuttur. Her hukuk sistemi içerisinde var olan bu alternatif yöntemler, Türk Hukuk Sistemi içerisinde de mevcut olup, kullanılmasındaki amaç, daha az masraflı, daha kısa ve daha kolay bir yöntem olmasıdır. Müzakere, kısa duruşma, uzlaşma, arabuluculuk vb. sayılabilecek bu yöntemlerle ilgili hukuk sistemimiz içerisinde de olumlu mevzuat değişiklikleri yapılmıştır. Bu değişiklikler doğrultusunda en fazla uygulama alanı bulan yöntem ise arabuluculuktur. Öncelikle iş hukukuna ilişkin uyuşmazlıklarda, sonrasında ise ticari uyuşmazlıklarda zorunlu hale getirilen bu sistem son olarak tüketici uyuşmazlıklarında da dava şartı olarak kabul edilmiştir. şimdi de aile hukuku açısından gündeme gelmiştir. Tarafların aralarında yaşamış oldukları uyuşmazlığa ilişkin tarafsız üçüncü bir kişinin müdahalesi doğrultusunda etkin bir çözüme ulaşmayı amaçlayan arabuluculuk sistemi, aile hukuku alanında uygulanması noktasında bir hayli tartışmalara gebe kalmıştır. Tartışmaların sonucunda ne karara varılırsa varılsın, adalet ve Türk halkı için hayırlısı olması esastır. Bu hususta herkes üzerine düşen görevi layıkıyla yerine getirmeli, gereken özeni göstermelidir. Bu çalışma içerisinde ilk olarak arabuluculuğa dair genel bilgiler verilecek, arabuluculuğun tanımı, kökeni ve tarihsel gelişimi, özellikleri, arabuluculuk süreci ve bu sürece hakim olan ilkeler üzerinde durulacaktır. Sonrasında ise asıl konu başlığımız olan Türk Hukuku‟nda aile arabuluculuğu işlenecek, aile uyuşmazlıklarından doğan davaların arabuluculuğa elverişliliği ele alınacaktır.